Brainspotting (BSP) jest nowym, innowacyjnym podejściem w psychoterapii, które jest wysoce skuteczne w pracy z traumą i jej licznymi symptomami, takimi jak np. niepokój, lęk, stany depresyjne, zaburzenia snu, przewlekłe zmęczenie, niska samoocena, nadużywanie substancji psychoaktywnych, niewyjaśniony ból fizyczny, problemy z nawiązywaniem i utrzymaniem relacji.
Brainspotting może być wykorzystany również w procesie rozwoju osobistego i pracy nad ograniczającymi nas barierami, blokujacymi osiągnięcie przez nas pełnego potencjału, kreatywności i dobrostanu. Pozwala zrobić krok w stronę szczęśliwszego, bardziej zrównoważonego i satysfakcjonującego życia.
Brainspotting zakłada, że pole widzenia można wykorzystać do zlokalizowania pozycji oczu, które są skorelowane z istotnością wewnętrznych doświadczeń neuronalnych i emocjonalnych. Po ich zlokalizowaniu mogą one prowadzić do rozwiązania problemów, które są głęboko osadzone w niewerbalnych, pozapoznawczych obszarach neurofizjologii.
Pamięć nieświadoma (zwana też niejawną) jest rodzajem pamięci długotrwałej, której części składowe, takie jak zakorzenione w przeszłości reakcje emocjonalne, wyuczone nawyki czy umiejętności, aktywowane są w teraźniejszości automatycznie, bez udziału świadomości.
Tego typu ślady pamięciowe (engramy) tworzone są nierzadko w sytuacjach o silnym nasyceniu emocjonalnym, takich jak trauma czy specyficzne, istotne wydarzenia w życiu człowieka.
Na początku XXI udało się potwierdzić hipotezę mówiącą o tym, że skonsolidowane engramy nieświadomej pamięci wydarzeń lękowych, mogą zostać zdestabilizowane, tj. przywrócone do stanu nieskonsolidowanego, w którym są labilne, a co za tym idzie podatne na modyfikację, wzmocnienie lub usunięcie. Rekonsolidacja pamięci uważana jest za mechanizm neuroplastyczności mózgu pozwalający na trwałe usunięcie lub modyfikację wybranego śladu emocjonalnej pamięci nieświadomej.
Terapia Brainspotting, w przeciwieństwie do innych form terapii werbalnej umożliwia dotarcie do materiału traumatycznego zakodowanego na poziomie podkorowym, poprzez znalezienie odpowiedniej pozycji oczu, która daje dostęp do tych szlaków nerwowych i procesów podkorowych, które są bezpośrednio związane z tym trudnym dla nas zdarzeniem czy doświadczeniem. Punkt Brainspot zawiera przechowywaną traumatyczną pamięć, której nie dało się zintegrować. Po uzyskaniu dostępu do tego punktu, autobiograficzne ślady pamięciowe są aktywowane i możliwe jest ich „przepracowanie”.
Brainspotting wykorzystuje naturalne zdolności mózgu do samodoskonalenia, samoregulacji oraz samoleczenia.
Otwartość i akceptacja subiektywnej konstrukcji rzeczywistości klienta i nie narzucanie własnych jej interpretacji, oznacza przyjęcie przez terapeutę tzw. „naiwnego podejścia”, bez żadnych założeń. Praca kładąca nacisk na doświadczenie rzeczywistości wyklucza też analizę problemu wyłącznie na poziomie poznawczym — zamiast rozmawiać o nim, terapeuta proponuje przeżywanie związanej z nim emocjonalnej rzeczywistości. Głęboko dostrojony terapeuta prowadzi klienta przez proces terapeutyczny, a właściwie podąża uważnie za tym, co ten odkrywa, nie dodając niczego „od siebie”, ufając wrodzonej zdolności neurologicznej klienta do samoregulacji, jaka zachodzi w optymalnych warunkach.